پندار تلخ







پندار شصت و دوم، تنهاييِ تلخ دنيا؛




در آن لحظه كه من از پنجره بيرون نگا كردم،
كلاغي روي بام خانه همسايه ما بود.
و بر چيزي ، نمي دانم چه، شايد تكه ستخواني
دمادم تق و تق منقار مي زد باز.
و نزديكش كلاغي روي آنتن قار مي زد باز.
نمي دانم چرا، شايد براي آنكه اين دنيا بخيل است ،
و تنها مي خورد هركس كه دارد.
آن لحظه - مهدي اخوان ثالث
دور شدن از نوشتن نشان از دلمشغولي هاي ديگه ايي مي تونه باشه . اما كسي چه مي دونه تو دل يكي ديگه چي ميگذره . چه غوغايي و چه اندوهي است. يا چه شادي و شكوهي . ننوشتن اين بار يا بهتر بگم آپ نكردن اين بار هم ، همان جريان آب و آسيابه.


(اين رو همون موقع نوشتم كه مدت زيادي آپ نكرده بودم بعد كه تصميم گرفتم يه نيمه كاره رو تموم كنم و حالا هم باز همون قبلي ها ؛ به هر حال اين مقدمه رو تغيير ندادم.)


و اما در گوشه تنهايي ........



او همان بود . همان پسر همسفر اما كوتاه. و خيلي ساده گفت كه حسي اون رو برگردونده به همان مسيري كه من اومدم. يه حس غريب. يه حس آشنا . سعي كردم از چشماش بخونم كه چي داره مي گه اما نشد.


- پام خيلي درد مي كنه
* تحمل كن . الان اين آتيش هم روشن ميشه گرم مي شيم.
- فكر مي كني فردا بتونم با اين پا راه برم؟
* به اين چيزا فكر نكن . فوقش من كولت مي كنم.


خنديد .


- مگه قرار نشد پابند هم نشيم؟
* مگه هر قراري بايد عملي بشه؟
- از راهت مي موني.
* فكر مي كنم به تنها نموندنش بيارزه
- اما سفر دل تنهاييه .
* تو هم همون مرد اول راه را ديدي كه هركي مي رسيد رو نا اميد مي كرد؟
- آره . ديدم . تو هم با اون صحبت كردي؟
* آره . يه چيزي به من گفت كه وقتي از تو جدا شدم معنيش رو فهميدم.
- چه چيزي؟
* گفت اين سفر مسافراي زيادي داره . اما سفر فقط يه راه . تو اين راه اگه چيزي پيدا كردي بر مي گردي . وگرنه توش مي موني .


سفر و يافتن. راست مي گفت. سفر رفتن است اما رفتن بي يافتن بي حاصل است.


- صبر كن ببينم خوب تو چي فكر كردي كه برگشتي به اين سمت .
* فكر كردم يه همسفر پيدا كردن مي تونه يه چيز خوب باشه. يه نتيجه خوب.
- يه همسفر سر به هوا و حالا چلاق. عجب نتيجه خوبي.
* آره نتيجه خوبيه. البته مگه اين كه تو نخواهي.


يعني اين كه بايد تصميم مي گرفتم. همسفر ؟ محدود شدن و يه نظر متفاوت؟ اما تنها نموندن و همزبون پيدا كردن؟


- من فكر مي كنم اين تصميم سخته. الان كه من چاره اي ندارم جز اينكه محتاج اين همسفري با تو باشم. چون به تنهايي نمي تونم با اين وضعيت به جايي برسم.
* من هم انتظار اين رو نداشتم كه تو رو اين جوري پيدا كنم.
- بذار فكر كنم. شايد تونستم تصميم بگيرم.

تصميم ؟؟؟‌ كي مي تونه يه تصميم واقعي بگيره ؟ كي مي تونه به تصميمي كه مي گيره پابندش باشه ؟ تا آخرش بره ؟ وسط كار منصرف نشه؟ هوس چيز ديگه منصرفش نكنه ؟ به چيزاي ديگه مشغول نشه؟ كي مي تونه ؟ آره تصميم سخته اما چيزي كه من رو به فكر فرو برد ، براي تصميم نبود، خود تصميم بود كه آيا اينقدر بزرگ شدم كه بتونم تصميمي بگيرم كه يه تصميم واقعي باشه؟


- سلام ؛‌ مي دونستم كه امشب شما دو تا را با هم مي بينم.


پسر همسفرم از جا پريد. من هم شوكه شده بودم . توي پاهام درد موج زد.





اين پندار قلمي شد توسط پارسا در يكشنبه 23 ارديبهشت 1386



22:11
-----------------------------------------------